In de media horen we het steeds vaker: de ongelijkheid stijgt. Maar wat betekent dat echt? En vooral: wat doet dat met ons politiek systeem? De groeiende kloof tussen rijk en arm is meer dan een economische kwestie. Het is een sociale kwaal die de democratie ondermijnt en de samenleving ziek maakt.
Een politiek systeem voor wie nog?
Politiek zou in theorie voor iedereen moeten werken. Eén stem per burger. Maar in de praktijk zie je iets anders: hoe rijker je bent, hoe meer invloed je hebt. Niet alleen via lobbygroepen of donaties, maar ook via netwerken, mediatoegang en tijd. Ondertussen haken de mensen aan de onderkant van de samenleving af.
"Waarom zou ik nog gaan stemmen? Ze doen toch niets voor mij."
Deze uitspraak hoor je steeds vaker — en niet zonder reden. Het gevoel leeft dat de politiek “de gewone mens” vergeten is.
Populisme als symptoom van onrecht
In die leegte groeit iets anders: populisme en extremisme. Leiders die zich opwerpen als de stem van het volk en beloven de elites aan te pakken. Ze spelen in op terechte frustraties, maar bieden zelden echte oplossingen.
Het gevaar? In plaats van ongelijkheid op te lossen, verdelen ze de samenleving nog verder: wij tegen zij, volk tegen elite, eigen volk tegen de ander.
Ongelijkheid is een keuze
Nee, dit is geen natuurwet. De stijgende ongelijkheid is het gevolg van politieke keuzes: wie krijgt belastingvoordelen? Wie betaalt het gelag? Wat wordt geprivatiseerd en wat blijft publiek?
Neoliberaal beleid heeft jarenlang ingezet op de "vrije markt", maar intussen zien we dat de prijs daarvan wordt betaald door wie het minst heeft. En dat wreekt zich. Zoals Bourdieu al zei: sociale ongelijkheid wordt gereproduceerd door instellingen die beweren neutraal te zijn.
De democratie staat onder druk
Wanneer ongelijkheid groeit, kalft het vertrouwen in de democratie af. Mensen voelen zich niet meer vertegenwoordigd. De politiek lijkt ver weg, onbereikbaar, of zelfs vijandig. Dat is gevaarlijk, want het opent de deur naar autoritaire leiders die beloven orde te scheppen — maar vaak de vrijheid en rechten van burgers verder afbouwen.
Wat nu? Tijd voor politieke moed
We moeten terug naar een politiek die inzet op herverdeling, rechtvaardigheid en menselijke waardigheid. Dat betekent:
- Rechtvaardige belastingen
Investeringen in onderwijs, zorg en betaalbaar wonen
Bescherming van democratische instellingen
Een nieuw maatschappelijk verhaal dat draait om solidariteit i.p.v. competitie
Slot: Ongelijkheid maakt ziek — letterlijk en figuurlijk
De samenleving raakt uitgeput. Niet alleen materieel, maar ook moreel. Een politiek die ongelijkheid negeert, maakt zich medeplichtig aan haar voortbestaan. Het is tijd voor een politiek van heling — niet van verdeeldheid.
Deze kruimel komt voort uit mijn bredere boekproject over de zieke samenleving. Wil je meer kruimels volgen? Blijf lezen, denken en delen.
---
🎯 Wil je dat ik dit blogartikel omzet in HTML-formaat voor je Blogspot-site (inclusief opmaak)? Of wens je er visuals bij? Laat het gerust weten!