donderdag 17 juli 2025

De Ziekte van de Ongelijkheid: Hoe de Kloof de Politiek Vergiftigt

In de media horen we het steeds vaker: de ongelijkheid stijgt. Maar wat betekent dat echt? En vooral: wat doet dat met ons politiek systeem? De groeiende kloof tussen rijk en arm is meer dan een economische kwestie. Het is een sociale kwaal die de democratie ondermijnt en de samenleving ziek maakt.

Een politiek systeem voor wie nog?

Politiek zou in theorie voor iedereen moeten werken. Eén stem per burger. Maar in de praktijk zie je iets anders: hoe rijker je bent, hoe meer invloed je hebt. Niet alleen via lobbygroepen of donaties, maar ook via netwerken, mediatoegang en tijd. Ondertussen haken de mensen aan de onderkant van de samenleving af.

"Waarom zou ik nog gaan stemmen? Ze doen toch niets voor mij."

Deze uitspraak hoor je steeds vaker — en niet zonder reden. Het gevoel leeft dat de politiek “de gewone mens” vergeten is.

Populisme als symptoom van onrecht

In die leegte groeit iets anders: populisme en extremisme. Leiders die zich opwerpen als de stem van het volk en beloven de elites aan te pakken. Ze spelen in op terechte frustraties, maar bieden zelden echte oplossingen.

Het gevaar? In plaats van ongelijkheid op te lossen, verdelen ze de samenleving nog verder: wij tegen zij, volk tegen elite, eigen volk tegen de ander.

Ongelijkheid is een keuze

Nee, dit is geen natuurwet. De stijgende ongelijkheid is het gevolg van politieke keuzes: wie krijgt belastingvoordelen? Wie betaalt het gelag? Wat wordt geprivatiseerd en wat blijft publiek?

Neoliberaal beleid heeft jarenlang ingezet op de "vrije markt", maar intussen zien we dat de prijs daarvan wordt betaald door wie het minst heeft. En dat wreekt zich. Zoals Bourdieu al zei: sociale ongelijkheid wordt gereproduceerd door instellingen die beweren neutraal te zijn.

De democratie staat onder druk

Wanneer ongelijkheid groeit, kalft het vertrouwen in de democratie af. Mensen voelen zich niet meer vertegenwoordigd. De politiek lijkt ver weg, onbereikbaar, of zelfs vijandig. Dat is gevaarlijk, want het opent de deur naar autoritaire leiders die beloven orde te scheppen — maar vaak de vrijheid en rechten van burgers verder afbouwen.

Wat nu? Tijd voor politieke moed

We moeten terug naar een politiek die inzet op herverdeling, rechtvaardigheid en menselijke waardigheid. Dat betekent:
- Rechtvaardige belastingen
Investeringen in onderwijs, zorg en betaalbaar wonen

Bescherming van democratische instellingen

Een nieuw maatschappelijk verhaal dat draait om solidariteit i.p.v. competitie

Slot: Ongelijkheid maakt ziek — letterlijk en figuurlijk

De samenleving raakt uitgeput. Niet alleen materieel, maar ook moreel. Een politiek die ongelijkheid negeert, maakt zich medeplichtig aan haar voortbestaan. Het is tijd voor een politiek van heling — niet van verdeeldheid.

Deze kruimel komt voort uit mijn bredere boekproject over de zieke samenleving. Wil je meer kruimels volgen? Blijf lezen, denken en delen.




---

🎯 Wil je dat ik dit blogartikel omzet in HTML-formaat voor je Blogspot-site (inclusief opmaak)? Of wens je er visuals bij? Laat het gerust weten!

kapitalisme en de ziekte van de oneindige groei

Het kapitalisme en het idee van oneindige groei zijn nauw met elkaar verbonden, maar deze relatie roept steeds meer kritische vragen op – zowel economisch, ecologisch als filosofisch. Hieronder vind je een kernachtige analyse van dit spanningsveld:

Kapitalisme en Oneindige Groei: Kernideeën

1. Wat is economische groei?

Economische groei wordt doorgaans gemeten in termen van het bruto binnenlands product (bbp): de totale waarde van alle geproduceerde goederen en diensten. Binnen het kapitalisme wordt groei gezien als essentieel voor:

winstmaximalisatie

werkgelegenheid

welvaartstoename

innovatie en concurrentiekracht

2. Kapitalisme als groeimachine

In het kapitalistisch systeem draait alles om accumulatie van kapitaal. Bedrijven concurreren op een vrije markt en proberen voortdurend efficiënter te produceren en hun marktaandeel te vergroten. Groei is hierbij geen optie, maar een structurele noodzaak:

> "Stilstand is achteruitgang" – in een kapitalistische economie is geen groei gelijk aan crisis.

Problemen met het idee van oneindige groei

1. Ecologische grenzen

De planeet heeft fysieke limieten. Oneindige groei op een eindige planeet leidt tot:

grondstoffenuitputting

klimaatverandering

biodiversiteitsverlies

vervuiling van lucht, water en bodem


 Denk aan het rapport Limits to Growth (Club van Rome, 1972), dat al vroeg waarschuwde voor de ecologische impact van eindeloze economische expansie.

2. Sociale ongelijkheid

Groei binnen het kapitalisme komt vaak ongelijk ten goede. Terwijl het bbp stijgt, blijven inkomens- en vermogenskloven groeien:

rijken worden rijker (kapitaalgroei)

arbeiderslonen blijven vaak achter

armoede en sociale spanningen nemen toe


3. Existentiële leegte en vervreemding

Zoals o.a. Erich Fromm en Zygmunt Bauman aangeven, leidt het groeidrang-ideaal tot een samenleving waarin:

de mens gereduceerd wordt tot consument

waarden als solidariteit, rust en zingeving onder druk staan

steeds meer mensen psychisch lijden (burn-out, depressie, vervreemding)

Filosofische en Kritische Reflecties

1. Oneindige groei = oneindige wensbevrediging

De kapitalistische groei-economie voedt een kunstmatige behoeftecreatie (denk aan reclame-industrie) om consumptie aan te jagen. Dit sluit aan bij:

Marcuse's idee van de eendimensionale mens

Kierkegaards gedachte dat de mens in wanhoop vlucht in uiterlijkheden om de leegte te vermijden

2. Degrowth en postkapitalistische alternatieven

Sommige denkers en bewegingen (zoals degrowth of doughnut economics) pleiten voor:

kwalitatieve groei i.p.v. kwantitatieve groei

herverdeling en herwaardering van zorg, gemeenschappen, natuur

leven binnen planetaire grenzen en sociale rechtvaardigheid

Slotgedachte

Het idee van oneindige economische groei binnen het kapitalisme botst op ecologische, sociale en existentiële grenzen. De vraag die steeds dwingender wordt, is: "Kunnen we een economie én samenleving vormgeven die draait om genoeg in plaats van meer?"


Fifa de neoliberale machine

"FiFA functioneert als een neoliberale machtsstructuur waarin economische winst primeert en mensenrechten worden gereduceer...