Holland gaf een heldere analyse in zijn 'Introduction to the Non-Fascist Life'(1987) via Deleuze's en Guattari's Anti-Oedipus (1972 -1983) , waarin hij benadrukte dat terwijl het werk gericht was op de manier waarop fascisme zich manifesteert in ons gedrag en hoe we het dus kan aanpakken, het werk eveneens gericht was op de radicale aanpak van studenten, arbeiders en de reactionaire aard van de oppositie zoals ze werd geuit door de Communistische Partij en andere zogenaamde radicale instellingen.' Hij merkte verder op dat het werk Anti-Oedipus voor Foucault geen 'grote synthese was, maar dat de 'materialistische psychiatrie' van Deleuze en Guattari naar voren komt als een kruising tussen de drie grote denkers van het materialisme namelijke Marx, Nietzsche en Freud.
Of, er worden delen van het freudiaanse conceptuele denken behouden, maar ze worden vervolgens geënt op een historisch perspectief dat deels ontleend is aan de marxistische notie van productiewijzen; het basiswaarde systeem van de schizo-analyse en ten slotte gebaseerd is op de nietzscheaanse kritiek op het bewustzijn en een viering is van de onbewuste wil tot macht. Deze interferentie tussen deze drie denkers leidt naar een ontmoeting van algemene semiosis die de investering van energie in alle domeinen van menselijk streven omvat, van de productie van waarde in een fabriek bijvoorbeeld tot de productie van consensus in een politieke formatie, tot de productie van betekenis in een kunstwerk.
Het concept van verlangen stelt Deleuze en Guattari in staat om het produceren te zien als een investering van menselijke energie die de sociale werkelijkheid voortbrengt, zowel in de economische zin van arbeidskracht die de materiële wereld vormgeeft als in de cognitieve zin van psychische driften die de fenomenale wereld vormgeven,en ‘libidinale en sociale productie zijn voor schizoanalyse gewoon twee toepassingsgebieden van dezelfde algemene semiosis. Zoals York (2018) het stelt: ‘Deleuze en Guattari suggereren dat hun theorie van de materialistische psychiatrie twee doelen heeft: verlangen introduceren in het sociale domein en productie van economie in verlangen.
Zoals wordt opgemerkt, is fascisme voor Deleuze en Guattari 'iets dat' zich ontwikkelt uit ingesleten gedrag, relaties en denkpatronen, die voortkomen uit structuren van overheersing, controle en uitbuiting.' Het is een latente kracht die opereert binnen het neoliberale mondiale kapitalisme. dat gedijt op het vrije verkeer van goederen, zelfs in een tijd waarin grenzen de basis zijn geworden voor meer territorialiteit en gemilitariseerde grenzen die de bevolking langs racistische lijnen verdelen om de dreiging van white - only en andere vormen van etnocentrisch nationalisme te bevestigen en te bekrachtigen.
Bronnen
Deleuze, G., & Guattari, F. (1983 [1972]) Anti-Oedipus: kapitalisme en schizofrenie. (R. Hurley, M. Looks, & H.R. Lane, Trans.). Minneapolis, MN: Universiteit van Minnesota.
Deleuze, G., & Guattari, F. (1987, [1980]). Duizend plateaus. (B. Massumi, Trans.). Minnesota, MN: Universiteit van Minnes.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten